Het is alweer een maand geleden. Eén woord, op het schermpje van een thermometer-achtige pen, zette ons redelijk gekalmeerde leven, twee maanden na een grote verbouwing en verhuizing, alweer op z’n kop. Het werden weken die Janette zonder al teveel klachten startte: ‘Nou! Ik voel me goed zeg!’. Maar die daarna met veel bijzondere voorkeuren voor eten werd voortgezet. En een misselijkheid die zich niet alleen tot ochtenden beperkte.

Het cliché-gerecht ‘Drop met augurken’ zag ik nog niet voorbij komen. Wel partysticks. En een paprika-fetish. Massa’s droge crackers met cheddarkaas. Griekse olijven met knoflook. Zelfs barbeque. Heel decadent maar alles buiten de deur is sowieso al beter dan zelfgemaakt. De geur van koken neemt bij Janette de eetlust meteen weg.

Omdat ik het onze toekomstige gezin aan niks wil laten ontbreken, pak ik veel freelance klussen aan. Uitslapen doen we wel als de kinderen scooter rijden. Waardoor er ‘s avonds, bij thuiskomst, nog maar weinig energie bruist om een vier-gangen diner te fabriceren. Alle mooie, hippe 10-minuten-snelkook-boeken van Jamie Oliver ten spijt, is het momenteel magnetron- en stoommaaltijd wat de pot schaft.

Inmiddels hebben we ook het eerste gesprek met De Verloskundige gehad. We wilden niet te laat komen op deze eerste date. Ruim een half uur te vroeg zaten we dan ook in een nét iets te kleine wachtkamer. Wachtkamers zijn niet mijn favoriete place-to-be. Het zijn de vliegtuigmaaltijden onder de semi-openbare ruimtes. Functioneel maar plakkerig en alleen te gebruiken met plastic weggooi-gereedschap. Meestal is er geen moeite gedaan ze ergens in de afgelopen decenia qua interieur te verversen. Of zelfs ook maar die indruk te wekken.

Net als tijdens het wachten in een lift zijn wachtkamer-bezoekers plotseling ook bijzonder geïnteresseerd in volstrekt onbenullige details. Stil starend naar de tientallen folders en brochures, viel het me op dat het woord ‘zwanger’ bijzonder vaak voorkwam. Waarop ik me besefte; dit is geen plek waar je normaal gesproken veel komt.

Zelfs onder wachtkamers moest dit een speciaal geval zijn. Je zit hier niet voor zweetvoeten of een indrukwekkende wortelkanaalbehandeling. Of een nieuwe carburateur. Het is dé plek waar je vrouw/vriendin de komende tijd veel APK’s gaat krijgen. De enige plek waar je zeker weet dat er meer mensen ‘rondhangen’ dan je ziet. De plek waar je de voortgang van jouw grootste project ooit, gaat volgen. Van een afstand. En compleet machteloos.

Het gesprek met de uiterst vriendelijke verloskundige verliep soepel. Een paar snelle vragen over familie, ziektes en wat je in het dagelijkse leven zoal doet. De vraag of we wel voldoende freelance projecten hadden, konden we gelukkig met een volmondig ‘ja’ beantwoorden. Meer folders werden onze kant op geschoven. Janette maakte nog een opmerking over haar misselijkheid en de bijzondere eetgewoonten maar daar reageerde de verloskundige nauwelijks op. ‘Part of the deal’ moet ze hebben gedacht.

En dan het moment waar je net, al die tijd in de wachtkamer, op hebt gewacht. De allereerste echo. Geen beeld, alleen geluid. Maar daardoor minstens zo spannend.

Na vijf minuten verstijfd luisteren naar ruis, de hartslag en de maagsappen van Janette, kon ik weer ademen en voelde ik het bloed weer door mijn vingers gaan stromen. Een tevreden verloskundige zette het apparaat veel te snel uit en gaf aan dat alles prima was. Vanwege het vroege stadium van de zwangerschap hoorden we nog geen hartje kloppen maar dat bleek helemaal volgens verwachting.

Uiteraard dook ik na het goede nieuws meteen het internet op. Op zoek naar meer informatie. Ik wilde er in ieder alles van weten. Hieronder een paar noemenswaardige tips. Mocht je zelf ook nog goede tips hebben, laat het me even via een reactie hieronder weten!

Andere sites en apps
Van een andere verse papa kreeg ik direct het boekje ‘Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!‘ van Kluun. Hilarisch en een echte aanrader voor de aanstaande papa.

De gratis app voor iPhone en iPad van Pampers, de ‘Pampers Hello Baby Pregnancy Calendar‘ is ook erg leuk. Van week tot week kun je zien wat er nu weer bijgebouwd is aan je kindje. Wat wij vooral leuk vinden is de ‘werkelijke grootte’ van je kindje.

Meer wetenschappelijk geïnteresseerde mensen kunnen de videobeelden op de site van ‘The endowment for human development‘ erg interessant vinden. Van elke periode in de zwangerschap zijn er echte videobeelden te bekijken. Met name de 4-6 weken video’s zijn indrukwekkend.